ayakkabıları giydikten sonra evde bir şey unuttuğunu fark etmek

tek ayakkabı çıkarılmış vaziyette eve sekerek girilmesine sebep veren hede.

dizlerin üzerinde yürünerek aranan şey bulunur. son adımda amaaan basayım halıya bisey olmaz denir.

tekrardan emeklemeye başlamaktır

evde kimse yoksa ayakların yere basmıyormuş gibi koşarak alınır.

ayakkabılarımı çıkarmaya üşenir,o unuttuğumu da almadan yola devam ederim. 0 istisna,net.

ayakkabı çekeceği varsa dert değildir. ayakkabılar çıkarılır, unutulan şey alınır ve ayakkabıya uygulanan bir iki çekecek darbesinin ardından yola devam edilir.

(bkz: ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi) gerçekten derinden üzer, hele üşengeç bir insansanız.. bir de eve döndüğünüzde anneniz/babanız ''tabi aklın beş karış havada'' cümlesinin kurarsa, işte o zaman kombinimizi tamamlamış oluruz. bu gibi durumlarda hiç tepki gösterilmeden ve hiçbir şey söylenmeden unutulan eşya sessizce alınmalı ve evden olabildiğince hızlı bir biçimde uzaklaşılmalıdır.

ardından ayakkabının tekini çıkartıp çıplak ayak havada olacak şekilde evde sekmek. (bkz: sonunda dayak yenilen dalgınlıklar)

dizler üzerinde yürüyüp unutulan şeyi almak

ceylan gibi seke seke alır gelirim ama evde yalnız olmam lazım.

halının kenarından halıya basmadan geçmeye çalışmak ve anneyle göz göze gelmek.

anahtar olmadıktan sonra sıkıntı olacak bir bm şey değil, büyütmeyin.

bu tamamen salakların yapacağı bir iş. ben hiç beklemeden ayakkabımı giyiyorum ki unuttuğum şeyi daha kolay hatırlayayım.

sonra unuttuğun şeyi almak için ayakkabılarla eve girip anneye yakalanmak.....

ne kadar şanslılar, ben unuttuğum şeye ihtiyaç duyana kadar unuttuğumu farketmiyorum.

bordo bereli alımlarının gözetilmesi gereken bir durumdur. dizlerin ve ellerin denge kordinasyonu o kadar iyi tutulması gerekiyor. halıya mı basıyorsun? sniper'dan yediğin kurşun anne terliğine karşı mı duracak sanıyorsun seni aptal. unutma ki herkes yaşasın sen ahantarını unutursan herkes dışarıda kalır.